Fjallkonan 2023
Fjallkona árið 2023 var Arndís Hrönn Egilsdóttir en ávarp fjallkonunnar var eftir Jónas Reynir Gunnarsson
þegar Hrafna-Flóki og félagar sigldu aftur til Noregs
voru þeir spurðir hvernig staður þetta væri
eyjan sem þeir kölluðu Ísland
skítapleis
sagði Flóki
Herjólfur sagði að hún væri la-la
Þórólfur sagði smjör drjúpa af hverju strái
Flóki minntist á kuldann
Herjólfur tók undir með honum
en sagði þó að til að gæta sanngirni
þyrfti að minnast á þessa yndislegu helgi í júlí
þegar þeir böðuðu sig í ánni
lögðust í mosann
og leyfðu sólinni að þurrka sig
Þórólfur sagði veðrið vera frábært
en það hentaði vissulega ekki aumingjum
Flóki talaði um fábreytni
hann talaði um einangrun og myrkur
Herjólfur sagðist geta hugsað sér að búa þarna hluta úr ári
fámennt en góðmennt
sagði Þórólfur
svona gengu rökræðurnar fram eftir kvöldi
og Norðmennirnir skemmtu sér svo vel við að hlusta á þær
að sú hugmynd kviknaði að heyra í hrafninum
hinum eina sanna
þeim sem Flóki sleppti úr búrinu
og hafði vísað þeim á klettinn
hvað fannst þér? spurði einhver
hvað fannst þér um þessa eyju?
nóttina áður en við komum
sagði hrafninn
dreymdi mig að búrið opnaðist
það var myrkur
og þegar ég blakaði vængjunum
bylgjaðist rökkrið eins og haf sem er að ókyrrast
mér fannst ég vera fyrsta hugsunin í heiminum
mér fannst ég slíta mig frá myrkrinu í líkamanum
og losna frá honum
ég flögraði um í leit að landi
og fyrir neðan mig voru fortíðin og nútíðin og framtíðin
hver ofan á annarri eins og stafli af skinnum
ég sá jökla
gróður
dýralíf
ég sá ísbíltúra
barnavagna
bárujárn
ég sá túnfífla spretta upp úr gangstéttum
ég sá fólk sem fór í kvöldsund
með náttfötin í bakpokanum
ég sá pípandi snjóruðningstæki í kófi
þetta sá ég
og allt í einu fannst mér að ég ætti að líta undan
ég fann fyrir þessum skringilega ótta
sem er bara til í draumum
samt hélt ég áfram að horfa
ég sá veðurspána
ég sá óþægilegar fréttamyndir
ég sá fólk dæmt í útlegð
ég sá ótrúlega mikinn fisk
ég sá í gegnum það sem mér hafði verið sýnt
Flóki leit niður í gólfið
Herjólfur skimaði í kringum sig
Þórólfur starði í augun á hrafninum
hvað gerðirðu?
spurði einhver eftir langa þögn
hann lenti
svaraði annar
nei
sagði hrafninn
ekki í draumnum
í draumnum flaug ég upp í myrkrið
ég blakaði vængjunum
og fann að fyrir aftan mig
bylgjaðist rökkrið eins og svört segl
ég rann saman við myrkrið
síðan vaknaði ég og sá að búrið var opið
það var bjart
ég vissi hvert ég átti að fara
þó að ég hefði aldrei komið þangað áður
fannst mér ég vera á heimleið
ég flaug þangað með lokuð augun