Fjallkonan 2017
Fjallkona árið 2017 var Þóra Einarsdóttir en ávarp fjallkonunnar var eftir Sigurbjörgu Þrastardóttur
1
og hér
stend ég enn
staðkyrr
með tertuna í höndunum
á miðjum vegi
já, það er óhætt
að kalla hann þjóðveg
umferðin er í báðar áttir;
heyvagnar, tjaldvagnar, skriðdrekar,
bjöllur
og
stundum er gusturinn slíkur
að hann feykir
pilsum
– gettu í hverju ég er –
þá hverf ég um hríð
í hvarmskóg,
hugsa um laungáfað hraunið
sem lúrir
2
en bregði ég sundur augum aftur
hafa börn
leikið hollí-hú,
hengt glæný skilti
á skemmur og skyggni:
það er allt annað mál
þá herði ég tak,
tygg eldgömul heiti, allt
þar til
hrekkur blóð af vör
3
ég er með bláan
æðahnút,
hárauð hrútaber á hvítum marens
og umferðin þyngist
4
um leið er spurt hvort einhver hafi
þegar
hlotið sneið af kökunni
– það kann ég síður við að gefa upp
ég hef ósjaldan
sveigst
undan andbyr og ásókn
skýli samt alltaf bjarma á skari
5
og þaðan sem fölan
fald minn
nemur við nyrsta baug
sé ég skorpufólk
klífa og flytja fjöll,
fljúgast á
eins og tófur í púðri …
hér er ennfremur gengið
á grátklökka jökla
6
í því
hefur drifið að
þvalar hendur
þögla lófa
sem lyfta undir tertuna
– gettu hvað afmæliskertin eru mörg –
sumir hafa með sér
flóknar sorgir,
aðrir fara með löndum, í leik
7
og ég slétti úr pilsum
slæ ljósi á öxl
á þrautabraut
á þúsund brár
spyr bláklukkuna hvað tímanum líði
það er byrjandi vetur
það er blásandi vor
en fast uppi við brjóstið
er
blævalogn