Aðgengi að sorpílátum víða slæmt

Umhverfi Skipulagsmál

""

Bætt aðgengi starfsfólks Sorphirðu Reykjavíkur vegna losunar á úrgangsíláta borgarbúa var til umræðu í umhverfis- og skipulagsráði í dag. Tilefnið var ný úttekt sem gerð hefur verið um aðgengið. Þar kemur fram að aðgengi að tunnum og kerjum sé víða slæmt í borginni.

Umhverfis og skipulagsráð hvetur íbúa Reykjavíkur til samvinnu við Reykjavíkurborg um að bæta aðgengi starfsfólks sem sinnir tæmingu úrgangsíláta við heimili í borginni. 

Úttektina vann Þröstur Ingólfur Víðisson fyrir umhverfis- og skipulagssvið. Heilbrigðisnefnd Reykjavíkur setur samþykkt um meðhöndlun úrgangs þar sem kveðið er á um meðferð hans innan borgarmarkanna og sér Sorphirða Reykjavíkur um losun við heimili.

Í úttektinni kemur fram að aðgengi að tunnum og kerjum undir úrgang við heimili sé  víða slæmt í borginni og valdi miklu óhagræði, skapi lélegt starfsumhverfi og í sumum tilvikum slysahættu fyrir starfsmenn sorphirðunnar. Sums staðar sé aðgengið beinlínis óviðunandi.

Niðurstaðan er m.a. sú að með bættu aðgengi megi minnka kostnað við hirðu og bæta þjónustu við borgarbúa. Þá megi auka öryggi starfsmanna sem sinna losun og tryggja að farið sé að lögum um vinnuvernd. Einnig má minnka líkur á tjóni á eigum borgarbúa svo sem í sorpgeymslum og á aðkomuleiðum að úrgangsílátum. Jafnframt dregur bætt aðgengi úr líkum á tjóni á tækjum og ílátum í eigu Reykjavíkurborgar.

Í lok árs 2013 voru 46.200 úrgangsílát í Reykjavík. Þar af voru 11.200 blá ílát undir pappírsefni. Slíkum ílátum fjölgaði um 176% á milli áranna 2012 og 2013. Í hverjum mánuði hirða starfsmenn Sorphirðunnar að meðaltali um 1.600 tonn af blönduðum úrgangi og pappírsefnum. Að jafnaði eru þetta 70 tonn á hverjum starfsdegi sorphirðunnar. Árið 2013 voru hirt alls 19.010 tonn af blönduðum úrgangi og 2.380 tonn af pappírsefnum eða 179 kg á ári á hvern íbúa Reykjavíkur. Þetta jafngildir því að hver starfsmaður við sorphirðu handleiki að jafnaði 480-530 tonn af úrgangi yfir árið. 

Margir þættir geta torveldað aðgang að úrgangsílátum. Eftirtalin atriði voru talin vandasömust: tröppur, erfitt undirlag, hindranir, lofthæð og staðsetning. Þessi atriði má lagfæra ef vilji er fyrir hendi. Önnur atriði eru breytingum háð en hafa áhrif: snjór, hálka, birta og lausir hundar innan lóðamarka.

Oft á tíðum má bæta aðgengið með einföldum og ódýrum aðgerðum eins og að moka snjó frá tunnum, setja upp hurðarpumpur og króka til að þær haldist opnar og tjóðra hunda. Auk þess skiptir staðsetning íláta á lóð miklu máli. Dæmi eru um að starfsfólk sorphirðunnar þurfi að ganga yfir sex kílómetra til að losa 20 tunnur.

Niðurstöður sýna einnig hve aðgengi er ólíkt eftir hverfum. Aðgengi er almennt betra í nýrri hverfum borgarinnar en eldri. Þó eru dæmi um að í nýlega endurbættum húsum sé aðgengi óviðunandi. Tillögur að úrbótum eru settar fram í úttektinni.
 

Aðgengi að úrgangsílátum í Reykjavík.